Rovers Run 21 km!

Zaterdag 2 juli 2016 ging de boeken in als de eerste Rovers Run. Een obstacle run van 7, 14, of 21 kilometer. Ook was er de mogelijkheid om de 21 km twee keer te lopen, waardoor je dus gelijk een marathon op je naam kon schrijven. Sven Liep de 21 km ‘s morgens en ‘s middags  mochten we met elkaar nog de rovertjes run doen, waar we al eerder over schreven.

De rovers run dankt zijn naam aan het Fort de Roovere dat sinds 1628 nabij Bergen op Zoom ligt. Hier is ook de start van het parcours in een groot open veld waar een podium met muziek was neergezet, diverse tenten voor versnaperingen en tenten waar je je kon omkleden.  De warming up had wat van aerobics weg, wat op zich beter is dan de zware oefeningen die je bij sommige warming ups moet doen. Het blijft toch niet echt Sven zijn ding, en die stond er dus ook meer naar te kijken dan dat hij netjes mee deed. We kwamen Epke en Ilvy tegen en Sven besloot samen op te rennen.

Na de start renden we gelijk het bos in waar ook meteen de eerste hoge muren als obstakel zich aandienden gevolgd door een schuine muur in een open veld. Een lekker begin, gelijk aan de bak! Hierna volgden al snel andere obstakels zoals monkey bars, log carry en cage crawl. Allen vertrouwde en leuke obstakels. De route was goed aangegeven en overal stonden vrijwilligers die op voorhand aangaven waar je heen moest in de gevallen waar het onduidelijk zou kunnen zijn. Goed geregeld dus.

Na de eerste 9 obstakels was het een aardig stuk rennen. Er zitten volgens de kaart 27 obstakels, of punten waar obstakels staan, in de 21 km en dus is rennen het voornaamste wat er gedaan moet worden. Dit is geen straf want het terrein maakt het zeer interessant. Het is namelijk erg afwisselend tussen bos, heide, open velden, mul zand en veel hoogteverschillen, en bijna geen verharde wegen!  Je maakt kennis met het fort door over de wallen te rennen, waar hooibalen waren gelegd om het wat lastiger te maken. Er was goed gebruik gemaakt van de natuurlijke obsakels, zo werd je bijvoorbeeld een aantal keer taluds of hellingen op en af gestuurd, wat flink in de kuiten ging zitten.

De mud trenches waren naast een campingterrein gegraven, wat voor de campinggasten ook vermakelijk was natuurlijk.  Totaal waren er 8 en dus werd er best wat energie verbruikt met het doorploeteren. Bij een van de goed uitgeruste waterposten stond tevens een mooie monkeybar met hoogteverschillen, ook kon je hem recht doen als de hoogte een probleem was. Bij weer een andere post stonden containers gestapeld met netten ertussen. Van het mulle zand werd gebruik gemaakt door er een netcrawl bij de plaatsen en door zware zandzakken rond te moeten dragen.

Alle obstakels waren goed te doen voor iedereen, wat het niet voor iedereen even uitdagend maakt maar wel een hoge fun factor mee geeft. De rioleringspijpen, een stuk of 10, waar doorheen gekropen moest worden kostte best wat tijd en aardig wat schaafplekken op de knieën, dat is toch makkelijker als je wat kleiner bent.

Na een pittige run die aardig in de kuiten was gaan zitten was eindelijk de finish in zicht. Met nog even ploeteren door het water rond de vesting, de wallen van het fort op en neer dan eindelijk bij het finish terrein! Daar stond nog een fikse bak met ijswater te wachten voor de nodige verkoeling. Er was even wat verwarring of dit nou de finish was maar dat bleek zo te zijn. Een drankje bij de finish had welkom geweest, maar dit mocht de pret verder niet drukken. Het was een geweldig mooie en zware run die zeker gezien dat het de eerste keer was, nog zeker wat gaan brengen voor de toekomst. Volgend jaar komen we zeker terug!